Full Moon Party...

 

Afgelopen zaterdag was het dan eindelijk zover; een gezamelijke karpersessie met mijn zus…

Dit staat eigenlijk al jaren in onze agenda’s maar om de één of andere redenen was er altijd wel een aanleiding voor uitstel. Een paar weken geleden werden de agenda’s wederom naast elkaar gelegd en kwam deze datum eruit rollen. Om haar niet gelijk te ontmoedigen besloot ik om de Boeistek weer aan te voeren omdat hier enig comfort in de vorm van elektra en sanitair aanwezig is. Niet echt ‘back tot basic’ karperen dus maar voor een eerste kennis making meer dan genoeg.

Mijn zus zou iets later komen, kids enzo je kent het wel, zodat ik in alle rust het kamp kon opzetten en in het laatste licht de lijnen uit kon varen. Twee stuks richting haven, één op een talud achter de boei. Ik had haar gewaarschuwd dat het ’s nachts behoorlijk af kon koelen zodat ze genoeg warme kleding mee moest nemen. Nou dat heb ik geweten… Tijdens het uitvaren van de laatste lijn zie ik ineens iemand het eiland op lopen, het lijkt wel een michelin poppetje of nee, eerder een eskimo! Het blijkt toch mijn zus te zijn verpakt in thermo-ondergoed, dikke fleece trui, ski-jack, etc. Allemachtig wat heb ik het warm zijn haar eerste woorden…gek he!

 

 

Na een avond vol gezelligheid, broodjes hamburgers met vers gebakken uitjes, sneeuwster , koffie met Nobeltje (niet te versmaden Amelander likeur) en andere vreterij wordt het rond elven tijd om de stretchers op te gaan zoeken. Na amper een kwartier een letterlijke ‘lijnzwemmer’ op de linkerhengel; een zwaan probeert zich te verhangen in mijn lijn… Hengel d’r uit en opnieuw weer uitvaren richting vaargeul. Op het moment dat ik me midden op het water bevindt komt de middelste hengel plots tot leven, deze ligt gevaarlijk dicht bij een steiger en de slip staat dan ook kats dicht. PAK’M, PAK’M gil ik over het water, bang dat de hengel uit de steunen wordt getrokken. Mijn zus sprint naar de hengel en pakt in alle onwetendheid de hengel uit de steunen… OOOOOOHHhhhh galmt over het water en ze wordt bijna van het eiland de plump in getrokken. Ik roei ondertussen als een malle terug naar de kant en hoor de slip die echt goed dicht staat volgas ratelen…! Bij de kant gekomen neem ik de hengel over maar het leed is dan al geschied, vast….! In het half uur dat volgt probeer ik de lijn die onder een boot lijkt vast te zitten te bevrijden maar het mag niet baten. De eerste tien minuten voel ik af en toe nog een bonk op de top maar daarna zit het muurvast. Hevig balend moet ik de boel kapot trekken, some you win and some loose…. Dit was gewoon dikke pech.

De hengel wordt weer opgetuigd en weer achter de boot gedropt, en andere hengel gaat weer richting vaargeul. Terug op de kant, het is inmiddels 00:15 uur, breng ik vlug een bezoek aan het kleinste kamertje en wanneer ik terug kom staat mijn zus weer met een hengel in haar handen. Als ik haar vraag waarom ze deze uit de steunen gepakt heeft zegt ze dat hij een paar keer piepte. Ja…maar er zwommen ook weer een paar zwanen in de buurt. Ja, ja, het zal wel weer! Maar weer de boot in om de rig op scherp te leggen en daarna vlug onze slaapzak in, 't is behoorlijk frisjes!

Mijn zus, haar naam is trouwens Margreet, kon de slaap niet echt vatten, ’t is natuurlijk ook best spannend langs de waterkant, muizen, spinnen, ratten, jack the ripper, noem maar op. Uiteindelijk doen we een paar hazenslaapjes, berooft ze me ook nog van mijn fleecetrui omdat het toch echt best wel k-k-koud is, en last but not least krijgen we rond half vijf en herkansing op de verspeelde vis. Het is de hengel in de vaargeul die het uitkrijst. Nog nooit heeft zich een vis om de boei vastgezwommen maar uitgerekend deze nacht duikt ie er achter. Het bootje bied gelukkig uitkomst en na een stevige dril in het schijnsel van de volle maan ligt er een prachtige schub in het net van meer dan een meter lang, nice one!! Deze gaat even in de zak en wanneer de lijn weer terug op de stek ligt is het inmiddels kwart over vijf. Ik zeg tegen mijn zus dat we nog vlug even kunnen liggen want meestal loopt de hengel tussen 5 en 6 ’s ochtend wel een keer af. Het was tien voor zes deze keer dat de 'boot'hengel vertrok! Na de vis grotendeels vanaf de kant te hebben gedrild voel ik dat deze zich in het wier heeft gezwommen, vlug weer even de boot in om hem achter het wier te scheppen. Even later ligt ook deze schub even in de zak naast de andere, het is bijna licht zodat ik een paar platen van ze kan maken. Ook van mijn zus en de vissen!

We dommelen nog even een uurtje op de strechers en dan is het tijd om wat foto’s te nemen, na enig tegen strubbelen van mijn zus besluit ze toch om met de vangsten op de foto te gaan. Respect Sis! Al is op de foto’s duidelijk te zien dat het niet van harte ging!

 

Remond van Dijk

 

RESPECT!