Benieuwd of het ene dagje voeren op de Boeistek nog iets op zal leveren, de auto weer nokkie vol materiaal, vlug mijn neefje oppikken en goannn...
Eén keer met de kruiwagen en een keer met de Candese kano varen en alles ligt op een bult op het eiland. Er ligt deze keer een vrachtschip links van onze stek voor anker en omdat de eigenaar nog met een motorboot terug moet varen naar zijn schip, liggen onze lijnen iets later dan gepland op de stekken. Het wier is inmiddels zo dik geworden dat elke vis met de boot opgehaald dient te worden, daarom maakt ik nu gebruik van de Canadees i.p.v. de kleine wildwater kano.
Rond half twaalf liggen we gestrekt en wanneer ik goed en wel in dromenland ben, geeft mijn rechterhengel enkele piepen. Deze hengel ligt bij een rijtje palen en daarom heb ik de slip zo goed als dicht staan. Wanneer ik bij de hengel sta zie ik dat de waker strak tegen het carbon staat en dat de top doorbuigt. Ik pak de hengel en maak contact met de vis en deze zeilt gelukkig direct bij de palen vandaan maar koerst richting een in het water staand rietveld. Ik vraag mijn neefje om de kano los te maken en het net erin te gooien, spring erin en vervolg de strijd met de vis. De vis heeft inmiddels de rietkraag bereikt en zich vastgezwommen. Terplekke staat maar een meter water en net wanneer ik het water in wil stappen komt de vis los en koers weer richting open water. De kano draait langzaam en zittend op mijn knieën op de bodem van de kano neemt de vis mij op sleeptouw! Wat een kracht heeft deze randmeer raket! Niet veel later is zijn kruit verschoten en kan ik het net onder een prachtige schub steken, yes!
Als ik weer bij het eiland aankom staat mijn neefje al ongeduldig te wachten en vraagt aan mij waarom ik nou net zover het meer op peddelde..... Wat een krachtpatser deze schub! Vlug de vis even in een bewaarzak en de hengel weer terug op de stek. Om kwart over vijf komt de rechterhengel nogmaals tot leven maar deze lost helaas vrij snel na de aanslag... Een vis verspelen, ik kan er nooit aan wennen. Een uur later krijg ik een herkansing als mijn linkerhengel, die op een talud bij de boei ligt, afloopt. Op het moment dat ik net in de kano zit om de vis voor het wier te gaan scheppen verlies ik wederom het contact... AHHH! Volgende keer moet dit écht anders! Maar goed, in iedergeval één prachtige schub en mijn neefje is helemaal heppie de peppie. En daar ging het mij vooral om. Vangse!
Vriendelijke groet,
Remond van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten